Κάτι...

Εεεε.... εσείς των θαλασσών
ιδιοκτήτες και των ουρανών
βιγλάτορες...
Μήπως διακρίνετε πέρα βαθιά
στον παρελθόντα χρόνο,
εκεί στις καστροπολιτείες
της Τροίας ...κάτι να σέρνεται
σαν ΄Εμπουσα καταστροφής;

Μπα … τάχα μού φαίνεται
κακό να σείεται στη σκιά του πάλαι.
Συσκοτισμένο το μυαλό μου
ίσως θα ΄ναι.
Κάτι το στραγγαλίζει τελευταίως.
Κάτι σα σύρμα μες στο νου μου
περισφίγγει το Αιγαίο…
μοιάζει σε σύνορο κι σκέψη μου
παρανοεί.

Φτύνω, ξερνώ τις αφηγήσεις
πλέον.
Σύγχιση της δικαιοσύνης
τόσες δόλιες προσμετρήσεις
των χαμένων...
Μετρώ τις πέντε αισθήσεις
μα η έκτη μού διαφεύγει
και παραληρεί...

-Μη κλαις Ποέτρια. Ναι τη χώρα σου
ζητάνε... μα  τρελή δεν είσαι.
-Η ανθρωπότητα είναι μολυσμένη
είναι λεπρή!